#18
8/6/2019
'...η αρχή και το τέλος του ανθρώπου βασίζονται στην αγάπη'...
Βόλτα με βέσπα μου προτείνει η Μαρία, και πως να αρνηθώ; Μου θυμίζει κάτι από τα εφηβικά μου χρόνια. Σταματάμε για αγνάντι κάπου στα κάστρα, και καθισμένες ανάμεσα σε τουρίστες και φοιτητές που βγήκαν να λιαστούν, μου λέει:
Βόλτα με βέσπα μου προτείνει η Μαρία, και πως να αρνηθώ; Μου θυμίζει κάτι από τα εφηβικά μου χρόνια. Σταματάμε για αγνάντι κάπου στα κάστρα, και καθισμένες ανάμεσα σε τουρίστες και φοιτητές που βγήκαν να λιαστούν, μου λέει:
Είμαι η Μαρία, γεννήθηκα, μεγάλωσα και σπούδασα στη Θεσσαλονίκη και είμαι ποντιακής καταγωγής. Μετά από μια περιπλάνηση στην Ελλάδα (Κρήτη, Ανάφη, Πάρο, Αθήνα) επέστρεψα στη γενέτειρά μου και κάνω αυτό που μου αρέσει πολύ, είμαι δασκάλα σε ένα Δημοτικό σχολείο της Δυτικής Θεσσαλονίκης. Βέβαια, η περιπλάνησή μου είχε ξεκινήσει νωρίτερα, όταν παράλληλα με τις σπουδές έφτασα σε κάθε γωνιά και σε κάθε νησί της πατρίδας και γύρισα την Ευρώπη με ένα σακίδιο στην πλάτη. Όλο αυτό το διάστημα φρόντισα να φουσκώνω αρειμανίως το βιογραφικό μου με ουσιαστικά που δηλώνουν ενασχόληση με κάτι, αναρρίχηση, ορειβασία, rafting, ποδήλατο βουνού, tai chi, ιστιοπλοΐα, πλέξιμο, ράψιμο, βελονάκι, felting, kung fu, βιβλιοδεσία και πού να θυμάμαι τι άλλο. Αυτός ο στροβιλισμός γύρω από τον εαυτό μου σταμάτησε λίγο καιρό πριν, όταν η μητρότητα άλλαξε το κέντρο της κίνησής μου. Η γονεϊκότητα εκτόπισε από τη ζωή μου, προς το παρόν ελπίζω, κάθε άλλη ματαιόδοξη ενασχόληση. Για τώρα έχω λίγη λογοτεχνία, λίγη ποίηση και τη vespa για να ξεφεύγω από την καθημερινότητα.
Πώς ξεκίνησε η αγάπη για τη vespa και έως πού φτάνει;
Οδηγώ μηχανή από τα 18. Η vespa μπήκε αρχικά στη ζωή μου ως σκέψη, όταν ένας θείος μου πρότεινε να μου χαρίσει τη «δέσπα» του, όπως την έλεγε, επειδή διέκρινε ότι είμαι λάτρης του παλαιού. Αυτό δεν έγινε ποτέ, γιατί για κακή τύχη όλων ο θείος απεβίωσε σύντομα. Αυτήν την εκκρεμότητα του μυαλού ήρθε να τακτοποιήσει ένας φίλος που είχε vespa, αλλά ήθελε να αγοράσει μεγάλη μηχανή. Αγόρασα λοιπόν τη vespa και από τότε η μισή μου ζωή είναι καβάλα σε αυτήν. Μετρώ χιλιάδες χιλιόμετρα εντός κι εκτός Ελλάδος. Πήγα με αυτήν από την Αλεξανδρούπολη έως την Κρήτη και από την Τήλο έως την Κέρκυρα. Οι ομορφότερες διακοπές που έχω κάνει είναι στα εληνικά νησιά παρέα με τη vespa. Είμαι ενεργό μέλος του Vespa club Thessaloniki και ενός παρεϊστικου γυναικείου club του V.C.F.T . Στο πλαίσιο των πανελληνίων και πανευρωπαϊκών συναντήσεων vespa ταξιδεύω στην Ελλάδα και στην Ευρώπη για να συναντήσω άλλους vespisti. ‘Εχω πάει στην Ιταλία, στην πατρίδα της vespa και έχω φτάσει μέχρι το Zadar της Κροατίας. Πήγα στην εκκλησία για να παντρευτώ οδηγώντας τη vespa μου και πήρα τον σύζυγό μου από την εκκλησία με αυτήν.
Η vespa για εμένα είναι ένα μέσο μετακίνησης με λίγο περισσότερο στιλ σε σχέση με άλλα scooter, αλλά σε καμία περίπτωση αντικείμενο λατρείας. Την αγαπώ αλλά δεν επιτρέπω στην αγάπη να γίνεται φετίχ.
Οδηγώ μηχανή από τα 18. Η vespa μπήκε αρχικά στη ζωή μου ως σκέψη, όταν ένας θείος μου πρότεινε να μου χαρίσει τη «δέσπα» του, όπως την έλεγε, επειδή διέκρινε ότι είμαι λάτρης του παλαιού. Αυτό δεν έγινε ποτέ, γιατί για κακή τύχη όλων ο θείος απεβίωσε σύντομα. Αυτήν την εκκρεμότητα του μυαλού ήρθε να τακτοποιήσει ένας φίλος που είχε vespa, αλλά ήθελε να αγοράσει μεγάλη μηχανή. Αγόρασα λοιπόν τη vespa και από τότε η μισή μου ζωή είναι καβάλα σε αυτήν. Μετρώ χιλιάδες χιλιόμετρα εντός κι εκτός Ελλάδος. Πήγα με αυτήν από την Αλεξανδρούπολη έως την Κρήτη και από την Τήλο έως την Κέρκυρα. Οι ομορφότερες διακοπές που έχω κάνει είναι στα εληνικά νησιά παρέα με τη vespa. Είμαι ενεργό μέλος του Vespa club Thessaloniki και ενός παρεϊστικου γυναικείου club του V.C.F.T . Στο πλαίσιο των πανελληνίων και πανευρωπαϊκών συναντήσεων vespa ταξιδεύω στην Ελλάδα και στην Ευρώπη για να συναντήσω άλλους vespisti. ‘Εχω πάει στην Ιταλία, στην πατρίδα της vespa και έχω φτάσει μέχρι το Zadar της Κροατίας. Πήγα στην εκκλησία για να παντρευτώ οδηγώντας τη vespa μου και πήρα τον σύζυγό μου από την εκκλησία με αυτήν.
Η vespa για εμένα είναι ένα μέσο μετακίνησης με λίγο περισσότερο στιλ σε σχέση με άλλα scooter, αλλά σε καμία περίπτωση αντικείμενο λατρείας. Την αγαπώ αλλά δεν επιτρέπω στην αγάπη να γίνεται φετίχ.
Ποια είναι η κινητήριος δύναμη στη ζωή σου;
Θεωρώ πως η αρχή και το τέλος του ανθρώπου βασίζονται στην αγάπη. Ξεκινάς τη ζωή σου με αγάπη απλόχερα δοσμένη από τους γονείς σου. Αυτό είναι σίγουρα ένα απαραίτητο εφόδιο με το οποίο φροντίζεις όσο μπορείς να υποστηρίξεις τη φιλία και κατόπιν να προσφέρεις αφειδώς στο σύντροφό της ζωής σου. Η αγάπη ορίζει τη δυναμική της σχέσης σου με τους ανθρώπους, αλλά και τα πράγματα. Αυτή θερμαίνει την ψυχή σου για να έχει δύναμη να προσφέρει στους ανθρώπους. Επίσης, η αγάπη για τα πράγματα, δηλαδή το μεράκι, είναι αυτή που ομορφαίνει το περιβάλλον γύρω μας φυσικό και ανθρώπινο. Είναι περίεργο πως, ενώ η αγάπη είναι αφηρημένη έννοια και μπορεί κανείς να την ορίσει υποκειμενικά, τα αποτελέσματά της στην καθημερινή ζωή είναι αναμφισβήτητα και εντυπωσιακά. Δε συγκρίνεται η αγάπη με τίποτε άλλο.
Τι σε απογοητεύει;
Ό,τι απογοητεύει όλους τους ανθρώπους, η αδυναμία της ανθρώπινης φύσης να υπερβεί τα πάθη της. Όχι τόσο τα πάθη που επηρεάζουν τον ίδιο τον εαυτό όσο τα πάθη των ανθρώπων που επηρεάζουν την καθημερινή ζωή των άλλων. Είναι απογοητευτικό να συναντάς «αδούλευτους» ανθρώπους στους οποίους υπερτερούν χαρακτηριστικά όπως η ζηλοφθονία, η μηχανορραφία, ο καιροσκοπισμός, η αλαζονεία, η συκοφαντία, η μισαλλοδοξία και η απληστία. Είναι πολύ κρίμα να περιβάλλεσαι από ανθρώπους που έχουν τόσο διαστρεβλωμένη αντίληψη της πραγματικότητας, ενώ θα μπορούσαν να σε βοηθήσουν να προαχθείς ως άτομο αλλά και ως κοινωνικό σύνολο.
Θεωρώ πως η αρχή και το τέλος του ανθρώπου βασίζονται στην αγάπη. Ξεκινάς τη ζωή σου με αγάπη απλόχερα δοσμένη από τους γονείς σου. Αυτό είναι σίγουρα ένα απαραίτητο εφόδιο με το οποίο φροντίζεις όσο μπορείς να υποστηρίξεις τη φιλία και κατόπιν να προσφέρεις αφειδώς στο σύντροφό της ζωής σου. Η αγάπη ορίζει τη δυναμική της σχέσης σου με τους ανθρώπους, αλλά και τα πράγματα. Αυτή θερμαίνει την ψυχή σου για να έχει δύναμη να προσφέρει στους ανθρώπους. Επίσης, η αγάπη για τα πράγματα, δηλαδή το μεράκι, είναι αυτή που ομορφαίνει το περιβάλλον γύρω μας φυσικό και ανθρώπινο. Είναι περίεργο πως, ενώ η αγάπη είναι αφηρημένη έννοια και μπορεί κανείς να την ορίσει υποκειμενικά, τα αποτελέσματά της στην καθημερινή ζωή είναι αναμφισβήτητα και εντυπωσιακά. Δε συγκρίνεται η αγάπη με τίποτε άλλο.
Τι σε απογοητεύει;
Ό,τι απογοητεύει όλους τους ανθρώπους, η αδυναμία της ανθρώπινης φύσης να υπερβεί τα πάθη της. Όχι τόσο τα πάθη που επηρεάζουν τον ίδιο τον εαυτό όσο τα πάθη των ανθρώπων που επηρεάζουν την καθημερινή ζωή των άλλων. Είναι απογοητευτικό να συναντάς «αδούλευτους» ανθρώπους στους οποίους υπερτερούν χαρακτηριστικά όπως η ζηλοφθονία, η μηχανορραφία, ο καιροσκοπισμός, η αλαζονεία, η συκοφαντία, η μισαλλοδοξία και η απληστία. Είναι πολύ κρίμα να περιβάλλεσαι από ανθρώπους που έχουν τόσο διαστρεβλωμένη αντίληψη της πραγματικότητας, ενώ θα μπορούσαν να σε βοηθήσουν να προαχθείς ως άτομο αλλά και ως κοινωνικό σύνολο.
Το πιο δύσκολο πράγμα που έχεις κάνει;
Όταν είσαι νέος διαθέτεις μία «αλαζονική» στάση στη ζωή, ότι όλα είναι δυνατά και εύκολα. Ίσως και να είναι έτσι. Όσο η ζωή σε κρατά απασχολημένο με τον εαυτό σου, την εργασία σου, τη διασκέδαση και τις ενασχολήσεις σου, τα ταξίδια, δε σου λέει τίποτε η λέξη δύσκολο. Δεν είναι όμως η δημιουργία της οικογένειας και η διατήρηση της ισορροπίας και της αρμονίας της κάτι δύσκολο; Τα δύσκολα όμως στη ζωή δεν είναι και τα ομορφότερα;
Η μεγαλύτερη εμμονή σου στη ζωή;
Σίγουρα να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Από τη ηλικία που αρχίζει η πιο ενσυνείδητη με την ψυχολογική έννοια ζωή, σε εμένα γύρω στα 18, αρχίζει μια εσωτερική ψυχική εγρήγορση και μια επιθυμία ο εαυτός που «χτίζεται» να είναι άριστος. Κάπως έτσι ξεκινά στο πλαίσιο της αυτοβελτίωσης και η χορτοφαγία πριν 21 χρόνια, προκειμένου να ξεκινήσει η κάθαρση πρώτα από το σώμα καταναλώνοντας κατώτερες βιολογικά και απλούστερες μορφές ζωής. Ο δρόμος μακρύς ακόμη. Ίσως μόνο ο θάνατος δώσει τέλος σε αυτήν την εμμονή…(γελάει).
Όταν είσαι νέος διαθέτεις μία «αλαζονική» στάση στη ζωή, ότι όλα είναι δυνατά και εύκολα. Ίσως και να είναι έτσι. Όσο η ζωή σε κρατά απασχολημένο με τον εαυτό σου, την εργασία σου, τη διασκέδαση και τις ενασχολήσεις σου, τα ταξίδια, δε σου λέει τίποτε η λέξη δύσκολο. Δεν είναι όμως η δημιουργία της οικογένειας και η διατήρηση της ισορροπίας και της αρμονίας της κάτι δύσκολο; Τα δύσκολα όμως στη ζωή δεν είναι και τα ομορφότερα;
Η μεγαλύτερη εμμονή σου στη ζωή;
Σίγουρα να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Από τη ηλικία που αρχίζει η πιο ενσυνείδητη με την ψυχολογική έννοια ζωή, σε εμένα γύρω στα 18, αρχίζει μια εσωτερική ψυχική εγρήγορση και μια επιθυμία ο εαυτός που «χτίζεται» να είναι άριστος. Κάπως έτσι ξεκινά στο πλαίσιο της αυτοβελτίωσης και η χορτοφαγία πριν 21 χρόνια, προκειμένου να ξεκινήσει η κάθαρση πρώτα από το σώμα καταναλώνοντας κατώτερες βιολογικά και απλούστερες μορφές ζωής. Ο δρόμος μακρύς ακόμη. Ίσως μόνο ο θάνατος δώσει τέλος σε αυτήν την εμμονή…(γελάει).
Ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται τον θάνατο. Βέβαια, ο θάνατος είναι μια κατάσταση άγνωστη και αμετάκλητη. Περισσότερο φοβούνται αυτά που θα στερηθούν σε αυτήν τη ζωή παρά τον ίδιο τον θάνατο ως κατάσταση, ως πράξη. Ίσως, η συνέχιση της ζωής, αλλά υπό διαφορετικούς όρους, δηλαδή μετά από μια ασθένεια να προκαλεί μεγαλύτερο φόβο. Είναι δύσκολο να καλείσαι να συνεχίσεις τη ζωή κάτω από πολύ διαφορετικές συνθήκες από αυτές που είχες κατά νου ή είχες σχεδιάσει. Δύσκολο επίσης να επιβαρυνθεί εξαιτίας σου η ζωή κοντινών και αγαπημένων προσώπων.
Ακόμη πιο τρομακτικές όμως από τις ασθένειες είναι οι κατσαρίδες…
Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι στον κόσμο αυτό θα ήταν…
Τι να πρωτοαλλάξει κανείς; Επειδή όλα ξεκινούν και όλα τελειώνουν από τον άνθρωπο, θα είχε πολύ ενδιαφέρον να προκύψει μία βελτιωμένη έκδοση ανθρώπου χωρίς τα επτά «θανάσιμα» αμαρτήματα. Πώς θα λειτουργούσαν οι άνθρωποι χωρίς αλαζονεία, ζηλοφθονία, οργή, οκνηρία, απληστία, λαιμαργία και λαγνεία; Σχεδόν μη άνθρωποι. Σενάριο επιστημονικής φαντασίας…
Οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται τον θάνατο. Βέβαια, ο θάνατος είναι μια κατάσταση άγνωστη και αμετάκλητη. Περισσότερο φοβούνται αυτά που θα στερηθούν σε αυτήν τη ζωή παρά τον ίδιο τον θάνατο ως κατάσταση, ως πράξη. Ίσως, η συνέχιση της ζωής, αλλά υπό διαφορετικούς όρους, δηλαδή μετά από μια ασθένεια να προκαλεί μεγαλύτερο φόβο. Είναι δύσκολο να καλείσαι να συνεχίσεις τη ζωή κάτω από πολύ διαφορετικές συνθήκες από αυτές που είχες κατά νου ή είχες σχεδιάσει. Δύσκολο επίσης να επιβαρυνθεί εξαιτίας σου η ζωή κοντινών και αγαπημένων προσώπων.
Ακόμη πιο τρομακτικές όμως από τις ασθένειες είναι οι κατσαρίδες…
Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι στον κόσμο αυτό θα ήταν…
Τι να πρωτοαλλάξει κανείς; Επειδή όλα ξεκινούν και όλα τελειώνουν από τον άνθρωπο, θα είχε πολύ ενδιαφέρον να προκύψει μία βελτιωμένη έκδοση ανθρώπου χωρίς τα επτά «θανάσιμα» αμαρτήματα. Πώς θα λειτουργούσαν οι άνθρωποι χωρίς αλαζονεία, ζηλοφθονία, οργή, οκνηρία, απληστία, λαιμαργία και λαγνεία; Σχεδόν μη άνθρωποι. Σενάριο επιστημονικής φαντασίας…
Μια φράση που επαναλαμβάνεις συχνά;
«Όλα για κάποιον λόγο γίνονται». Η ζωή φέρνει πολλά μπροστά μας, εύκολα και δύσκολα. Είναι σημαντικό όταν προκύπτει μια ευκαιρία να την αδράξει κανείς για να πάει παραπέρα και να ορίσει την τύχη του με δική του επιλογή.
Ακόμη και όταν όμως η ζωή φέρνει τα δύσκολα ίσως αυτά έρχονται ως αφορμές για συνειδητοποίηση, παύση όσων κάνει κανείς και αλλαγή πορείας.
«Όλα για κάποιον λόγο γίνονται». Η ζωή φέρνει πολλά μπροστά μας, εύκολα και δύσκολα. Είναι σημαντικό όταν προκύπτει μια ευκαιρία να την αδράξει κανείς για να πάει παραπέρα και να ορίσει την τύχη του με δική του επιλογή.
Ακόμη και όταν όμως η ζωή φέρνει τα δύσκολα ίσως αυτά έρχονται ως αφορμές για συνειδητοποίηση, παύση όσων κάνει κανείς και αλλαγή πορείας.
Και μια σκέψη σου σχετικά με τη γυναικεία φύση;
Όταν ήμουν μικρή ήθελα να ήμουν αγόρι. Ίσως από νωρίς ήταν ευδιάκριτο το γεγονός ότι η κοινωνία, παρά τα βήματα που έκανε, δεν έπαψε να είναι σεξιστική. Χωρίς φεμινιστική διάθεση, ούτε διάθεση καταστροφολογίας έτσι θα είναι πάντα.
Όταν οι πατεράδες θα είναι περήφανοι που γέννησαν κορίτσι , όταν τα κοριτσάκια θα μπορούν άνετα να παίζουν και με αυτοκινητάκια, να φορούν και να εξακολουθούν να είναι χαριτωμένα με ό,τι χρώμα θέλουν πέρα από ροζ, όταν θα μπορούν να κυνηγούν τα όνειρά τους χωρίς να πιέζονται ή να καταπιέζονται από τις κοινωνικές επιταγές για να παντρευτούν και να γίνουν μητέρες και όταν δε θα ντρέπονται που για οποιονδήποτε λόγο αδυνατούν να τεκνοποιήσουν, όταν δε θα ντρέπονται για την επιλογή τους να μην τεκνοποιήσουν ή να μην παντρευτούν και όταν δε θα χρειάζεται οι γυναίκες να αποδείξουν σε κανέναν ούτε στον εαυτό τους ότι αξίζουν περισσότερα ίσως η κοινωνία θα έχει απαλλαγεί από τις προκαταλήψεις της. Τότε θα μπορούν ελεύθερες πια να χαίρονται τη ζωή τους, το φύλο τους, τη φύση τους με ό,τι αυτό σημαίνει, τη γυναικεία φιλία, την εγκυμοσύνη τους , τα μωρά τους, θα αγκαλιάζουν τις αεικίνητες και κουρασμένες πια μητέρες τους και να αγαπιούνται ειλικρινά και χωρίς προϋποθέσεις από τους συντρόφους τους. Πραγματικά, χαίρομαι που είμαι γυναίκα.
Όταν ήμουν μικρή ήθελα να ήμουν αγόρι. Ίσως από νωρίς ήταν ευδιάκριτο το γεγονός ότι η κοινωνία, παρά τα βήματα που έκανε, δεν έπαψε να είναι σεξιστική. Χωρίς φεμινιστική διάθεση, ούτε διάθεση καταστροφολογίας έτσι θα είναι πάντα.
Όταν οι πατεράδες θα είναι περήφανοι που γέννησαν κορίτσι , όταν τα κοριτσάκια θα μπορούν άνετα να παίζουν και με αυτοκινητάκια, να φορούν και να εξακολουθούν να είναι χαριτωμένα με ό,τι χρώμα θέλουν πέρα από ροζ, όταν θα μπορούν να κυνηγούν τα όνειρά τους χωρίς να πιέζονται ή να καταπιέζονται από τις κοινωνικές επιταγές για να παντρευτούν και να γίνουν μητέρες και όταν δε θα ντρέπονται που για οποιονδήποτε λόγο αδυνατούν να τεκνοποιήσουν, όταν δε θα ντρέπονται για την επιλογή τους να μην τεκνοποιήσουν ή να μην παντρευτούν και όταν δε θα χρειάζεται οι γυναίκες να αποδείξουν σε κανέναν ούτε στον εαυτό τους ότι αξίζουν περισσότερα ίσως η κοινωνία θα έχει απαλλαγεί από τις προκαταλήψεις της. Τότε θα μπορούν ελεύθερες πια να χαίρονται τη ζωή τους, το φύλο τους, τη φύση τους με ό,τι αυτό σημαίνει, τη γυναικεία φιλία, την εγκυμοσύνη τους , τα μωρά τους, θα αγκαλιάζουν τις αεικίνητες και κουρασμένες πια μητέρες τους και να αγαπιούνται ειλικρινά και χωρίς προϋποθέσεις από τους συντρόφους τους. Πραγματικά, χαίρομαι που είμαι γυναίκα.
