#17
'...δεν υπάρχουν προβλήματα, υπάρχουν άνθρωποι με ζωντανά μυαλά...'
Μα που με πάει; αναρωτιέμαι καθώς η Χριστίνα, ηθοποιός και σκηνοθέτης σταματάει σε μια ερημιά στο Ασβεστοχώρι. Λίγα μέτρα πιο κάτω ένα παλιό λατομείο. Ονειρεύεται να ανεβάσει παράσταση εκεί, γιατί όχι; Τίποτα δεν είναι δύσκολο για τη Χριστίνα, το 'δύσκολο' άλλωστε δεν υπάρχει καν στο λεξιλόγιο της, όπως μου λέει:
Μα που με πάει; αναρωτιέμαι καθώς η Χριστίνα, ηθοποιός και σκηνοθέτης σταματάει σε μια ερημιά στο Ασβεστοχώρι. Λίγα μέτρα πιο κάτω ένα παλιό λατομείο. Ονειρεύεται να ανεβάσει παράσταση εκεί, γιατί όχι; Τίποτα δεν είναι δύσκολο για τη Χριστίνα, το 'δύσκολο' άλλωστε δεν υπάρχει καν στο λεξιλόγιο της, όπως μου λέει:
Πες μας για σένα.
Είμαι η Χριστίνα. Είμαι ηθοποιός. Κάνω θέατρο, ασχολούμαι με την κινησιολογία, το θέατρο, τη διδασκαλία. Αυτή είναι η δουλειά μου, παίζω και τον τελευταίο καιρό σκηνοθετώ διάφορες παραστάσεις.
Πως σου προέκυψε η υποκριτική;
Η υποκριτική, δε θυμάμαι καν! Ήδη από πολύ μικρή ήθελα να αγγίξω αυτήν την τέχνη. Κι αυτό ακριβώς έκανα. Επέλεξα να σπουδάσω θέατρο. Έχω σπουδάσει επίσης στα ΤΕΦΑΑ. ‘Όταν τελείωσα τη γυμναστική ακαδημία κι ασχολήθηκα μετά με το θέατρο, θέλησα να τα συνδυάσω αυτά τα δύο οπότε πήγα στο εξωτερικό και παρακολούθησα μια σχολή και διάφορα workshop που ειδικεύονται στο physical theatre.
Είμαι η Χριστίνα. Είμαι ηθοποιός. Κάνω θέατρο, ασχολούμαι με την κινησιολογία, το θέατρο, τη διδασκαλία. Αυτή είναι η δουλειά μου, παίζω και τον τελευταίο καιρό σκηνοθετώ διάφορες παραστάσεις.
Πως σου προέκυψε η υποκριτική;
Η υποκριτική, δε θυμάμαι καν! Ήδη από πολύ μικρή ήθελα να αγγίξω αυτήν την τέχνη. Κι αυτό ακριβώς έκανα. Επέλεξα να σπουδάσω θέατρο. Έχω σπουδάσει επίσης στα ΤΕΦΑΑ. ‘Όταν τελείωσα τη γυμναστική ακαδημία κι ασχολήθηκα μετά με το θέατρο, θέλησα να τα συνδυάσω αυτά τα δύο οπότε πήγα στο εξωτερικό και παρακολούθησα μια σχολή και διάφορα workshop που ειδικεύονται στο physical theatre.
Τι σε εμπνέει, τι σε φτιάχνει στην καθημερινότητά σου και στη ζωή σου;
Ό,τι υπάρχει γύρω μου, ο άνθρωπος, η φύση, οι πέτρες, τα πουλιά, τα χρώματα, η αχρωμία, το γκρι, το μαύρο, τα πάντα. Ό,τι υπάρχει γύρω μου.
Τι σου δίνει δύναμη;
Μου δίνει δύναμη το βλέμμα των ανθρώπων, όποιο κι αν είναι αυτό. Η δύναμη που έχει ο νους του ανθρώπου και το πώς τη διαχειρίζεται με κάνει να έχω, ή να προσπαθώ κι εγώ να βρω δύναμη να κάνω πράγματα στη ζωή μου.
Ό,τι υπάρχει γύρω μου, ο άνθρωπος, η φύση, οι πέτρες, τα πουλιά, τα χρώματα, η αχρωμία, το γκρι, το μαύρο, τα πάντα. Ό,τι υπάρχει γύρω μου.
Τι σου δίνει δύναμη;
Μου δίνει δύναμη το βλέμμα των ανθρώπων, όποιο κι αν είναι αυτό. Η δύναμη που έχει ο νους του ανθρώπου και το πώς τη διαχειρίζεται με κάνει να έχω, ή να προσπαθώ κι εγώ να βρω δύναμη να κάνω πράγματα στη ζωή μου.
Αντίθετα, τι σε απογοητεύει, τι σε χαλάει;
Τα μάτια των ανθρώπων. Πάλι. Γιατί όση δύναμη μπορεί να έχει ο νους του ανθρώπου, που όλη αυτή η ενέργεια εκπέμπει από τα μάτια, όσο γοητευτικό είναι το μυαλό του ανθρώπου και ο άνθρωπος παράλληλα, τόσο απογοητευτικό γίνεται κάποιες φορές. Είναι γοητευτικό-απογοητευτικό!
Ποιο είναι το πιο δύσκολο πράγμα που έχεις κάνει;
Νομίζω η καθημερινότητα από μόνη της είναι δύσκολη, αλλά το πιο δύσκολο; Δεν ξέρω! Υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα πράγματα που έχω κάνει, δύσκολα. Αλλά νομίζω ότι η δυσκολία και ο προβληματισμός είναι κάτι που δεν τα έχω παντρευτεί μέχρι τώρα. Δηλαδή θεωρώ ότι δυσκολίες και προβλήματα δεν υπάρχουν, και δεν το χρησιμοποιώ και στο λεξιλόγιό μου, οπότε δεν ξέρω αν έχω κάνει κάτι δύσκολο, σίγουρα έχω κάνει κάτι ενδιαφέρον. Το πιο ενδιαφέρον πράγμα που έχω κάνει στη ζωή μου είναι ότι έχω δώσει πνοή σ’έναν άνθρωπο. Αλλά δεν νομίζω ότι είναι δύσκολο, νομίζω ότι είναι ιδιαίτερο και μαγικό.
Τα μάτια των ανθρώπων. Πάλι. Γιατί όση δύναμη μπορεί να έχει ο νους του ανθρώπου, που όλη αυτή η ενέργεια εκπέμπει από τα μάτια, όσο γοητευτικό είναι το μυαλό του ανθρώπου και ο άνθρωπος παράλληλα, τόσο απογοητευτικό γίνεται κάποιες φορές. Είναι γοητευτικό-απογοητευτικό!
Ποιο είναι το πιο δύσκολο πράγμα που έχεις κάνει;
Νομίζω η καθημερινότητα από μόνη της είναι δύσκολη, αλλά το πιο δύσκολο; Δεν ξέρω! Υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα πράγματα που έχω κάνει, δύσκολα. Αλλά νομίζω ότι η δυσκολία και ο προβληματισμός είναι κάτι που δεν τα έχω παντρευτεί μέχρι τώρα. Δηλαδή θεωρώ ότι δυσκολίες και προβλήματα δεν υπάρχουν, και δεν το χρησιμοποιώ και στο λεξιλόγιό μου, οπότε δεν ξέρω αν έχω κάνει κάτι δύσκολο, σίγουρα έχω κάνει κάτι ενδιαφέρον. Το πιο ενδιαφέρον πράγμα που έχω κάνει στη ζωή μου είναι ότι έχω δώσει πνοή σ’έναν άνθρωπο. Αλλά δεν νομίζω ότι είναι δύσκολο, νομίζω ότι είναι ιδιαίτερο και μαγικό.
|
|
Ποια είναι η μεγαλύτερη επιθυμία σου, ή όνειρό σου αυτή την εποχή;
Να γεμίσω με εικόνες το μυαλό μου. Πάντα το είχα και το έχω ως επιθυμία αυτό το πράγμα, το να μπορώ να έχω συνεχώς ερεθίσματα και να γεμίζω με ανθρώπους, με εικόνες με λέξεις, με χρώματα, με αρώματα… Τώρα είναι πιο εντεταμένη αυτή η επιθυμία. Έχω δηλαδή την ανάγκη να αλλάξω περιβάλλον, να πάρω από άλλο περιβάλλον την ενέργεια και την δύναμη που λέγαμε πριν.
Να γεμίσω με εικόνες το μυαλό μου. Πάντα το είχα και το έχω ως επιθυμία αυτό το πράγμα, το να μπορώ να έχω συνεχώς ερεθίσματα και να γεμίζω με ανθρώπους, με εικόνες με λέξεις, με χρώματα, με αρώματα… Τώρα είναι πιο εντεταμένη αυτή η επιθυμία. Έχω δηλαδή την ανάγκη να αλλάξω περιβάλλον, να πάρω από άλλο περιβάλλον την ενέργεια και την δύναμη που λέγαμε πριν.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σου φόβος;
Ίσως το να ξυπνήσω μια μέρα και να μην υπάρχει ζωή γύρω μου. Να ανοίξω τα μάτια μου και να μην υπάρχει τίποτα. Να είναι ένα απέραντο -όρισε εσύ το χρώμα, κάποιος μπορεί να πει γκρι, κάποιος μπορεί να πει άσπρο, κάποιος μπορεί να πει μαύρο- να υπάρχει ένα απέραντο τίποτα. Δηλαδή να μην υπάρχει ζωή, να μην υπάρχει μουσική, να μην υπάρχει γέλιο, να μην υπάρχει αέρας, να μην υπάρχει νερό, να μην υπάρχει άνθρωπος. Και να μην προσδοκώ και τίποτα, ξέροντας πως δεν υπάρχει τίποτα. Είναι πολύ φαντασιακό όλο αυτό, αλλά είναι ένας φόβος. Όταν δεν υπάρχει η ελπίδα όταν δεν προσμένεις κάτι, είναι φόβος. Το να ξυπνάς χωρίς ‘να…’. Οτιδήποτε να είναι αυτό, ακόμη και μια υπόθεση ρουτίνας, αλλά το να ξυπνάς χωρίς ‘να’ έχεις να κάνεις κάτι, χωρίς να ‘πρέπει’ να κάνεις κάτι, χωρίς να ελπίζεις να κάνεις κάτι, τότε είναι τρομακτικό το να ξυπνάς και μην υπάρχει τίποτα.
Ίσως το να ξυπνήσω μια μέρα και να μην υπάρχει ζωή γύρω μου. Να ανοίξω τα μάτια μου και να μην υπάρχει τίποτα. Να είναι ένα απέραντο -όρισε εσύ το χρώμα, κάποιος μπορεί να πει γκρι, κάποιος μπορεί να πει άσπρο, κάποιος μπορεί να πει μαύρο- να υπάρχει ένα απέραντο τίποτα. Δηλαδή να μην υπάρχει ζωή, να μην υπάρχει μουσική, να μην υπάρχει γέλιο, να μην υπάρχει αέρας, να μην υπάρχει νερό, να μην υπάρχει άνθρωπος. Και να μην προσδοκώ και τίποτα, ξέροντας πως δεν υπάρχει τίποτα. Είναι πολύ φαντασιακό όλο αυτό, αλλά είναι ένας φόβος. Όταν δεν υπάρχει η ελπίδα όταν δεν προσμένεις κάτι, είναι φόβος. Το να ξυπνάς χωρίς ‘να…’. Οτιδήποτε να είναι αυτό, ακόμη και μια υπόθεση ρουτίνας, αλλά το να ξυπνάς χωρίς ‘να’ έχεις να κάνεις κάτι, χωρίς να ‘πρέπει’ να κάνεις κάτι, χωρίς να ελπίζεις να κάνεις κάτι, τότε είναι τρομακτικό το να ξυπνάς και μην υπάρχει τίποτα.
Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι στη ζωή σου ή και στον κόσμο, τι θα άλλαζες;
Στη ζωή μου αλλάζω πάρα πολύ συχνά και τακτικά πράγματα, γιατί βαριέμαι και πάρα πολύ εύκολα. Με ενδιαφέρουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Στον κόσμο τι θα άλλαζα; Μακάρι να είχα τη δύναμη να άλλαζα πράγματα στον κόσμο, αλλά ξέρω ότι δεν μπορώ να το κάνω αυτό και στεναχωριέμαι πάρα πολλές φορές που βλέπω πράγματα γύρω μου και είμαι αδύναμη στο να δημιουργήσω μια άλλη συνθήκη. Αυτό που μπορώ να κάνω είναι να επιλέγω να μου αρέσουν ή να μη μου αρέσουν τα πράγμα που συμβαίνουν γύρω μου και με τον τρόπο μου να προσπαθώ να τα υποστηρίζω ή όχι.
Στη ζωή μου αλλάζω πάρα πολύ συχνά και τακτικά πράγματα, γιατί βαριέμαι και πάρα πολύ εύκολα. Με ενδιαφέρουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Στον κόσμο τι θα άλλαζα; Μακάρι να είχα τη δύναμη να άλλαζα πράγματα στον κόσμο, αλλά ξέρω ότι δεν μπορώ να το κάνω αυτό και στεναχωριέμαι πάρα πολλές φορές που βλέπω πράγματα γύρω μου και είμαι αδύναμη στο να δημιουργήσω μια άλλη συνθήκη. Αυτό που μπορώ να κάνω είναι να επιλέγω να μου αρέσουν ή να μη μου αρέσουν τα πράγμα που συμβαίνουν γύρω μου και με τον τρόπο μου να προσπαθώ να τα υποστηρίζω ή όχι.
Το ποτήρι είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο;
Πάντα μισογεμάτο! Οκ, κάποιες φορές μπορεί να είναι και λίγο μισοάδειο! (γελάει). Αλλά τις περισσότερες, πάντα, μισογεμάτο!
Το μότο σου στη ζωή;
Αλλάζω, ακόμα και μότο αλλάζω! ...Α, ναι, αυτό λέω: ‘δεν υπάρχουν προβλήματα’! Υπάρχουν άνθρωποι με ζωντανά μυαλά, δεν υπάρχουν προβλήματα!
Πάντα μισογεμάτο! Οκ, κάποιες φορές μπορεί να είναι και λίγο μισοάδειο! (γελάει). Αλλά τις περισσότερες, πάντα, μισογεμάτο!
Το μότο σου στη ζωή;
Αλλάζω, ακόμα και μότο αλλάζω! ...Α, ναι, αυτό λέω: ‘δεν υπάρχουν προβλήματα’! Υπάρχουν άνθρωποι με ζωντανά μυαλά, δεν υπάρχουν προβλήματα!
Πως βλέπεις τον εαυτό σου ως γυναίκα στη ζωή;
Είμαι ένας άνθρωπος που έψαξα αρκετά τη γυναικεία μου φύση, τι είναι αυτό που με ορίζει ως θηλυκό σε μια κοινωνία. Βλέπω τα πράγματα άφυλα γύρω μου, από την άποψη ότι το φύλο μπορεί να αποτελέσει ταμπέλα κάποιες φορές και από το ότι ο άνθρωπος –ανεξαρτήτου φύλου- ορίζει συμπεριφορές, επιλογές και αισθήματα. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν στα τρία φύλλα, το αρσενικό, το θηλυκό και το μεικτό. Γοητευμένη από τη ανθρωπογονία του Συμποσίου, θεωρώ πως είμαι απλά ένας άνθρωπος όπως κι όλοι οι άλλοι άνθρωποι, «με δύναμη και αλαζονεία, με ερωτική έλξη και πάθη». Αν ορίσεις στερεοτυπικά τη φύση των ανθρώπων, δεν ξέρω τι υπερισχύει σε μένα, έχω ίσως αρκετά χαρακτηριστικά που συναντάς σε έναν άνδρα και άλλα που συναντάς σε μια γυναίκα, μια πολυπλοκότητα στον τρόπο σκέψης, μια απλότητα στις αποφάσεις. Νομίζω ότι όταν υπάρχουμε και συνυπάρχουμε καλά με τους ανθρώπους γύρω μας, ενυπάρχουμε σ’ αυτό που είναι ο καθένας.
Τι θαυμάζεις στις γυναίκες γύρω σου;
Αυτό που θαυμάζω πολύ στη γυναικεία φύση είναι το χάρισμα να μοιράζει τη μαγεία της ζωής. Νομίζω είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα και η μεγαλύτερη γοητεία που μπορεί να έχει μια οντότητα. Το να μπορείς να φέρεις στο σώμα σου έναν άλλο άνθρωπο και να του δώσεις πνοή, να του δώσεις το γάλα του, να τον ζήσεις και να τον φέρεις στον κόσμο. Είναι ο καρπός που θα ανθίσει και θα πέσει ξανά στη γη και θα ξανακαρπίσει. Είναι όλα αυτά που βλέπουμε γύρω μας, είναι η μάνα, είναι η γυναίκα. Είναι μαγεία. Ίσως θα μπορούσα έτσι τελικά να ορίσω τη θηλυκή φύση.
Είμαι ένας άνθρωπος που έψαξα αρκετά τη γυναικεία μου φύση, τι είναι αυτό που με ορίζει ως θηλυκό σε μια κοινωνία. Βλέπω τα πράγματα άφυλα γύρω μου, από την άποψη ότι το φύλο μπορεί να αποτελέσει ταμπέλα κάποιες φορές και από το ότι ο άνθρωπος –ανεξαρτήτου φύλου- ορίζει συμπεριφορές, επιλογές και αισθήματα. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν στα τρία φύλλα, το αρσενικό, το θηλυκό και το μεικτό. Γοητευμένη από τη ανθρωπογονία του Συμποσίου, θεωρώ πως είμαι απλά ένας άνθρωπος όπως κι όλοι οι άλλοι άνθρωποι, «με δύναμη και αλαζονεία, με ερωτική έλξη και πάθη». Αν ορίσεις στερεοτυπικά τη φύση των ανθρώπων, δεν ξέρω τι υπερισχύει σε μένα, έχω ίσως αρκετά χαρακτηριστικά που συναντάς σε έναν άνδρα και άλλα που συναντάς σε μια γυναίκα, μια πολυπλοκότητα στον τρόπο σκέψης, μια απλότητα στις αποφάσεις. Νομίζω ότι όταν υπάρχουμε και συνυπάρχουμε καλά με τους ανθρώπους γύρω μας, ενυπάρχουμε σ’ αυτό που είναι ο καθένας.
Τι θαυμάζεις στις γυναίκες γύρω σου;
Αυτό που θαυμάζω πολύ στη γυναικεία φύση είναι το χάρισμα να μοιράζει τη μαγεία της ζωής. Νομίζω είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα και η μεγαλύτερη γοητεία που μπορεί να έχει μια οντότητα. Το να μπορείς να φέρεις στο σώμα σου έναν άλλο άνθρωπο και να του δώσεις πνοή, να του δώσεις το γάλα του, να τον ζήσεις και να τον φέρεις στον κόσμο. Είναι ο καρπός που θα ανθίσει και θα πέσει ξανά στη γη και θα ξανακαρπίσει. Είναι όλα αυτά που βλέπουμε γύρω μας, είναι η μάνα, είναι η γυναίκα. Είναι μαγεία. Ίσως θα μπορούσα έτσι τελικά να ορίσω τη θηλυκή φύση.
