''Το σημαντικό είναι να φτάσεις στο τέρμα αλλιώς τι νόημα έχει η ζωή;''
Συναντήθηκα με την Βαλεντίνη στη βιβλιοθήκη της γειτονιάς μου. Έμοιαζε λογικό, εκεί την είχα γνωρίσει άλλωστε. Η βιβλιοθήκη είναι ας πούμε, κάτι σαν στέκι της. Είναι μια από τους παραμυθάδες που ακούραστα ετοιμάζουν δράσεις για τους μικρούς θαμώνες. Ιστορίες, κουκλοθέατρο, διαδραστικά θεατρικά δρώμενα για τα παιδιά της περιοχής. Την λατρεύουν όλα! Αν τη γνωρίσετε, κι εσείς θα τη λατρέψετε. Να λοιπόν τι μας είπε:
Πες μας για σένα.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη με το αποτύπωμα που άφησε στα γονίδια μου το κύμα των προσφύγων που έφερε εδώ τους παππούδες μου. Μου αρέσει πολύ αυτή η πόλη με το ανοιχτό μέτωπο προς τη θάλασσα και με τις σκοτεινές πτυχές της που σκαλώνουν στην ιστορία. Η συνεργασία μου με τοπικά έντυπα της πόλης ως συντάκτρια με οδήγησε τυχαία και απροσδόκητα σε μια σταθερή πορεία από τον χώρο του πολιτισμού στο χώρο της υγείας. Οι σπουδές στη Σχολή Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ στο ΑΠΘ μετά από το τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας πάλι στο ΑΠΘ με ενδιάμεσο σταθμό το μεταπτυχιακό στις Επιστήμες της Γλώσσας και της Επικοινωνίας είναι η σταθερή μου συνιστώσα. Η εμπειρία που απέκτησα στο σχεδιασμό επικοινωνιακών δράσεων στο χώρο της υγείας μέσα από τα δύο νοσοκομεία στα οποία εργάστηκα και εργάζομαι φώτισαν την άποψη μου για τη ζωή από διαφορετική οπτική γωνία. Η συνύπαρξη ζωή- θάνατος, υγεία-ασθένεια στην καθημερινή ζωή του νοσοκομείου με οδήγησε στη συγγραφή του θεατρικού έργου «Η Γάτα και το Ψάρι» το οποίο διαδραματίζεται σε νοσοκομειακό χώρο και παρουσιάζει ανθρώπους που αναλογίζονται τις επιλογές τους και προσπαθούν να «αλλάξουν το δέρμα τους». Οι παρατηρητές τους είναι ένας Γάτος και ένα Ψάρι. Άραγε ποιος είναι ο θύτης και ποιος είναι το θύμα…
Στάθηκα τυχερή που το 2018 η θεατρική ομάδα των εργαζομένων του νοσοκομείου «Γεώργιος Παπανικολάου» της οποίας είμαι μέλος μου έκανε την τιμή να ανεβάσει το έργο και επίσης γιατί το έντυσε με την υπέροχη μουσική του ο Γιώργος Μπινιχάκης. Ιδιαίτερα τυχερή είμαι γιατί κυκλοφόρησε μόλις πριν δυο εβδομάδες από τις Εκδόσεις ΜΟΛΥΒΙ χάρη στην εμπιστοσύνη που μου έδειξε ο εκδότης Μάνος Αμπατζής.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη με το αποτύπωμα που άφησε στα γονίδια μου το κύμα των προσφύγων που έφερε εδώ τους παππούδες μου. Μου αρέσει πολύ αυτή η πόλη με το ανοιχτό μέτωπο προς τη θάλασσα και με τις σκοτεινές πτυχές της που σκαλώνουν στην ιστορία. Η συνεργασία μου με τοπικά έντυπα της πόλης ως συντάκτρια με οδήγησε τυχαία και απροσδόκητα σε μια σταθερή πορεία από τον χώρο του πολιτισμού στο χώρο της υγείας. Οι σπουδές στη Σχολή Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ στο ΑΠΘ μετά από το τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας πάλι στο ΑΠΘ με ενδιάμεσο σταθμό το μεταπτυχιακό στις Επιστήμες της Γλώσσας και της Επικοινωνίας είναι η σταθερή μου συνιστώσα. Η εμπειρία που απέκτησα στο σχεδιασμό επικοινωνιακών δράσεων στο χώρο της υγείας μέσα από τα δύο νοσοκομεία στα οποία εργάστηκα και εργάζομαι φώτισαν την άποψη μου για τη ζωή από διαφορετική οπτική γωνία. Η συνύπαρξη ζωή- θάνατος, υγεία-ασθένεια στην καθημερινή ζωή του νοσοκομείου με οδήγησε στη συγγραφή του θεατρικού έργου «Η Γάτα και το Ψάρι» το οποίο διαδραματίζεται σε νοσοκομειακό χώρο και παρουσιάζει ανθρώπους που αναλογίζονται τις επιλογές τους και προσπαθούν να «αλλάξουν το δέρμα τους». Οι παρατηρητές τους είναι ένας Γάτος και ένα Ψάρι. Άραγε ποιος είναι ο θύτης και ποιος είναι το θύμα…
Στάθηκα τυχερή που το 2018 η θεατρική ομάδα των εργαζομένων του νοσοκομείου «Γεώργιος Παπανικολάου» της οποίας είμαι μέλος μου έκανε την τιμή να ανεβάσει το έργο και επίσης γιατί το έντυσε με την υπέροχη μουσική του ο Γιώργος Μπινιχάκης. Ιδιαίτερα τυχερή είμαι γιατί κυκλοφόρησε μόλις πριν δυο εβδομάδες από τις Εκδόσεις ΜΟΛΥΒΙ χάρη στην εμπιστοσύνη που μου έδειξε ο εκδότης Μάνος Αμπατζής.
Ποιά είναι η κινητήριος δύναμή σου?
Κινητήριος δύναμη για τον καθένα είναι ό,τι ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του και παθιάζεται με αυτό. Για μένα είναι καθετί άγνωστο και καινούργιο που μου κεντρίζει την περιέργεια, είναι επίσης κάθε νέο στοίχημα που βάζω με τον εαυτό μου και βέβαια η αγάπη, τα αμοιβαία αισθήματα που εκφράζουμε με ζεστασιά και χωρίς φειδώ με κάποιους ανθρώπους γύρω μου. Η εκτίμηση και ο σεβασμός δεν περιττεύουν ποτέ.
Τι σε απογοητεύει;
Είμαι άνθρωπος της υπομονής αλλά αν υπάρχει κάτι που δεν μπορώ να αντέξω είναι όταν συναντώ φειδώ στα αισθήματα. Όταν ισχύει αυτό τότε ο άνθρωπος είναι τσιγκούνης σε όλα στη ζωή του. Με απογοητεύει όταν οι άνθρωποι κάνουν αβίαστα κριτική και αποδιώχνουν κάτι που τους ενοχλεί μόνο και μόνο γιατί δεν πρέπει τίποτα να ταράξει την ησυχία τους. Με απογοητεύει όταν κλείνουν την πόρτα αντί να απλώσουν το χέρι σε μια ευγενική χειρονομία. Αλλά έτσι είναι άνθρωποι και ενώ είναι συχνά προβλέψιμη η αντίδραση τους, τελικά πάντα με εκπλήσσουν.
Κινητήριος δύναμη για τον καθένα είναι ό,τι ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του και παθιάζεται με αυτό. Για μένα είναι καθετί άγνωστο και καινούργιο που μου κεντρίζει την περιέργεια, είναι επίσης κάθε νέο στοίχημα που βάζω με τον εαυτό μου και βέβαια η αγάπη, τα αμοιβαία αισθήματα που εκφράζουμε με ζεστασιά και χωρίς φειδώ με κάποιους ανθρώπους γύρω μου. Η εκτίμηση και ο σεβασμός δεν περιττεύουν ποτέ.
Τι σε απογοητεύει;
Είμαι άνθρωπος της υπομονής αλλά αν υπάρχει κάτι που δεν μπορώ να αντέξω είναι όταν συναντώ φειδώ στα αισθήματα. Όταν ισχύει αυτό τότε ο άνθρωπος είναι τσιγκούνης σε όλα στη ζωή του. Με απογοητεύει όταν οι άνθρωποι κάνουν αβίαστα κριτική και αποδιώχνουν κάτι που τους ενοχλεί μόνο και μόνο γιατί δεν πρέπει τίποτα να ταράξει την ησυχία τους. Με απογοητεύει όταν κλείνουν την πόρτα αντί να απλώσουν το χέρι σε μια ευγενική χειρονομία. Αλλά έτσι είναι άνθρωποι και ενώ είναι συχνά προβλέψιμη η αντίδραση τους, τελικά πάντα με εκπλήσσουν.
Η μεγαλύτερη επιθυμία σου αυτόν το τον καιρό;
Να προχωρήσω ως το τέλος τη νουβέλα που με αργούς ρυθμούς έχω καταπιαστεί τον τελευταίο καιρό και να κολυμπήσω στα βαθιά με ένα ερευνητικό πρότζεκτ που για την ώρα είναι στο στάδιο της προεργασίας. Έχω την βαθιά πεποίθηση ότι θα με οδηγήσει σε μια λεωφόρο όπου θα συνεργάζονται οι άνθρωποι, η επιστήμη και η κοινότητα. Είναι μακρύς ακόμα ο δρόμος που έχω να διανύσω μέχρι την ολοκλήρωση του. Πάντως αν έχω εμμονή με κάτι αυτό είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι και η δυναμική των σχέσεων μεταξύ τους, έτσι όπως οι ίδιοι τις «κόβουν και τις ράβουν» στα μέτρα τους: Άλλοτε χτίζοντας τείχη γύρω τους, άλλοτε βάζοντας συρματοπλέγματα ενώ άλλοτε αφήνουν ολάνθιστα λιβάδια να απλωθούν. Οι αντιφάσεις αυτές από μόνες τους έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Να προχωρήσω ως το τέλος τη νουβέλα που με αργούς ρυθμούς έχω καταπιαστεί τον τελευταίο καιρό και να κολυμπήσω στα βαθιά με ένα ερευνητικό πρότζεκτ που για την ώρα είναι στο στάδιο της προεργασίας. Έχω την βαθιά πεποίθηση ότι θα με οδηγήσει σε μια λεωφόρο όπου θα συνεργάζονται οι άνθρωποι, η επιστήμη και η κοινότητα. Είναι μακρύς ακόμα ο δρόμος που έχω να διανύσω μέχρι την ολοκλήρωση του. Πάντως αν έχω εμμονή με κάτι αυτό είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι και η δυναμική των σχέσεων μεταξύ τους, έτσι όπως οι ίδιοι τις «κόβουν και τις ράβουν» στα μέτρα τους: Άλλοτε χτίζοντας τείχη γύρω τους, άλλοτε βάζοντας συρματοπλέγματα ενώ άλλοτε αφήνουν ολάνθιστα λιβάδια να απλωθούν. Οι αντιφάσεις αυτές από μόνες τους έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον.
O μεγαλύτερος φόβος σου;
Δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ατρόμητη και φυσικά λέω ψέματα. Απλά πιστεύω πως τους φόβους που όλοι μας έχουμε μπορούμε να τους αφήσουμε στο κατώφλι, να μην τους επιτρέπουμε να κάθονται στο τραπέζι μαζί μας για φαγητό, να μην τους αφήνουμε μας κάνουν παρέα. Τον φόβο να τον αφήσουμε να μας κοιτάει και να μας γνέφει πίσω από το τζάμι, ίσως να του κάνουμε τη χάρη να του γνέφουμε κι εμείς που και που.
Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι στη ζωή σου ή στον κόσμο αυτό θα ήταν;
Είναι καλό να μην στεκόμαστε στο ίδιο σημείο γιατί μετά μπαγιατεύουμε. Δεν πιστεύω στο «αν θα μπορούσα να αλλάξω κάτι στη ζωή μου» γιατί όποτε χρειάζεται το αλλάζω... Άμα παραμείνω στο «αν θα μπορούσα» τότε δεν υπάρχει ροή, δεν υπάρχει βούληση, δεν υπάρχει plan B. Η ιστορία μας λέει ότι ο κόσμος «με φωτιά και με τσεκούρι προχωρά» ωστόσο πιστεύω ότι τα βιβλία και οι τεχνολογικές εξελίξεις άλλαξαν τον ρου στην πορεία της ανθρωπότητας. Πιστεύω στον άνθρωπο και στην ικανότητα του για το καλύτερο -αλλά και την επίσης εκπληκτική ικανότητα του για το χειρότερο.
Δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ατρόμητη και φυσικά λέω ψέματα. Απλά πιστεύω πως τους φόβους που όλοι μας έχουμε μπορούμε να τους αφήσουμε στο κατώφλι, να μην τους επιτρέπουμε να κάθονται στο τραπέζι μαζί μας για φαγητό, να μην τους αφήνουμε μας κάνουν παρέα. Τον φόβο να τον αφήσουμε να μας κοιτάει και να μας γνέφει πίσω από το τζάμι, ίσως να του κάνουμε τη χάρη να του γνέφουμε κι εμείς που και που.
Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι στη ζωή σου ή στον κόσμο αυτό θα ήταν;
Είναι καλό να μην στεκόμαστε στο ίδιο σημείο γιατί μετά μπαγιατεύουμε. Δεν πιστεύω στο «αν θα μπορούσα να αλλάξω κάτι στη ζωή μου» γιατί όποτε χρειάζεται το αλλάζω... Άμα παραμείνω στο «αν θα μπορούσα» τότε δεν υπάρχει ροή, δεν υπάρχει βούληση, δεν υπάρχει plan B. Η ιστορία μας λέει ότι ο κόσμος «με φωτιά και με τσεκούρι προχωρά» ωστόσο πιστεύω ότι τα βιβλία και οι τεχνολογικές εξελίξεις άλλαξαν τον ρου στην πορεία της ανθρωπότητας. Πιστεύω στον άνθρωπο και στην ικανότητα του για το καλύτερο -αλλά και την επίσης εκπληκτική ικανότητα του για το χειρότερο.
Το μότο σου στη ζωή;
Ακόμα και στα πιο δύσκολα ή στα πιο αναπάντεχα πράγματα που μπορεί να συμβούν, τίποτα δεν κρατάει για πολύ γιατί… «Η γη γυρίζει». Εκτός αυτού τα πάντα μπορεί να ανατραπούν και αυτό το αναποδογύρισμα οδηγεί σε κάτι νέο. Μια δύσκολη στιγμή σημαίνει για μένα «πιάσε το μπαλάκι και γύρνα το αλλιώς». Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι καλό ή κακό αλλά αυτό δεν είναι μόνο θέμα ερμηνείας.
Ακόμα και στα πιο δύσκολα ή στα πιο αναπάντεχα πράγματα που μπορεί να συμβούν, τίποτα δεν κρατάει για πολύ γιατί… «Η γη γυρίζει». Εκτός αυτού τα πάντα μπορεί να ανατραπούν και αυτό το αναποδογύρισμα οδηγεί σε κάτι νέο. Μια δύσκολη στιγμή σημαίνει για μένα «πιάσε το μπαλάκι και γύρνα το αλλιώς». Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι καλό ή κακό αλλά αυτό δεν είναι μόνο θέμα ερμηνείας.
Τι σημαίνει για σένα είμαι γυναίκα;
Γυναίκα σημαίνει δρομέας μεγάλων αποστάσεων και πρωταθλήτρια στο κατοστάρι ταυτόχρονα. Διασκεδάζω πολύ και γοητεύομαι από τα στοιχεία της γυναικείας ιδιοσυγκρασίας σε σχέση με την ηλικία π.χ. στα 20 στα 40 στα 50. Τεντώνω τα αυτιά σε αυτά που ακούω στις λατρεμένες γυναικοκουβέντες που έχουν από όλα: γυναικολογικά ζητήματα, μεγάλωμα παιδιών, συνταγές, επαγγελματικές δραστηριότητες, πολεμικές συρράξεις, εκλογοαπολογιστικά και του οίκου και του Δήμου. Ένα ευρύ φάσμα πολυπραγμοσύνης και αδιόρατης αντοχής που έχει κάθε γυναίκα με την επίσημη ιδιότητα της συζύγου, της διευθύντριας, της πωλήτριας, της συμπεθέρας αλλά και με ένα σωρό άλλες ανεπίσημες ιδιότητες για τις οποίες… τουμπεκί. Μεγάλωσα μαζεύοντας ό,τι μου φάνηκε χρήσιμο από τις γυναίκες με όλες αυτές τις επίσημες και ανεπίσημες ιδιότητες που θαυμάζω γιατί τελικά διανύουν την απόσταση και φτάνουν στο τέρμα με τίμημα και όχι αλώβητες. Το σημαντικό όμως είναι να τερματίσεις, αλλιώς τι νόημα έχει η ζωή;
Γυναίκα σημαίνει δρομέας μεγάλων αποστάσεων και πρωταθλήτρια στο κατοστάρι ταυτόχρονα. Διασκεδάζω πολύ και γοητεύομαι από τα στοιχεία της γυναικείας ιδιοσυγκρασίας σε σχέση με την ηλικία π.χ. στα 20 στα 40 στα 50. Τεντώνω τα αυτιά σε αυτά που ακούω στις λατρεμένες γυναικοκουβέντες που έχουν από όλα: γυναικολογικά ζητήματα, μεγάλωμα παιδιών, συνταγές, επαγγελματικές δραστηριότητες, πολεμικές συρράξεις, εκλογοαπολογιστικά και του οίκου και του Δήμου. Ένα ευρύ φάσμα πολυπραγμοσύνης και αδιόρατης αντοχής που έχει κάθε γυναίκα με την επίσημη ιδιότητα της συζύγου, της διευθύντριας, της πωλήτριας, της συμπεθέρας αλλά και με ένα σωρό άλλες ανεπίσημες ιδιότητες για τις οποίες… τουμπεκί. Μεγάλωσα μαζεύοντας ό,τι μου φάνηκε χρήσιμο από τις γυναίκες με όλες αυτές τις επίσημες και ανεπίσημες ιδιότητες που θαυμάζω γιατί τελικά διανύουν την απόσταση και φτάνουν στο τέρμα με τίμημα και όχι αλώβητες. Το σημαντικό όμως είναι να τερματίσεις, αλλιώς τι νόημα έχει η ζωή;
*Την Βαλεντίνη φωτογραφίσαμε στην Περιφερειακή Βιβλιοθήκη 40 Εκκλησιών.
RSS Feed
